معنی از شاعران شیرازی

لسانی

اهلی

شیرازی. (اِخ) ابوعبداﷲ محمدبن خفیف شیرازی صوفی. از بزرگترین پیشوایان تصوف در فارس بود. وی علم اشارت نیک می دانست و کراماتی به او نسبت می دهند. شیرازی از راویان بود و از حمادبن مدرک و عبدالملک بن خلیدبن رواحه روایت دارد و احوال و داستانهای او سخت مشهور است. مرگ وی بسال 371 هَ. ق. بود. (از لباب الانساب).

شیرازی. (اِخ) ابوالفتح محمدبن عبداﷲ شیرازی هروی، گویند چون غذای شیراز را دوست داشت بدان نام شهرت یافت. وی مردی نیکوکار و واعظ وراوی بود و از ابواسماعیل عبداﷲبن محمدبن علی انصاری و جز وی خبر شنید و ابوسعد سمعانی از او روایت دارد. شیرازی در حدود سال 450 هَ. ق. به دنیا آمد و به سال 548 یا 549 هَ. ق. درگذشت. (از لباب الانساب).

شیرازی. (اِخ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه. سکنه ٔ آن 270 تن. آب آن ازرودخانه ٔ قره سو. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).

شیرازی. (اِخ) ابومحمد سعدبن صلت... کوفی شیرازی. به فارس رفت و در شیراز به قضا پرداخت. وی از راویان است و از اعمش و مطرف بن طریف روایت دارد و محمدبن عبداﷲ انصاری و ابوبکربن ابی شیبه و جز آن دو از وی روایت دارند.مرگ او به سال 242 هَ. ق. بود. (از لباب الانساب).

شیرازی. (ص نسبی) منسوب به شهر شیراز. (ناظم الاطباء). || از مردم شیراز. || لهجه ٔ مردم شیراز. (فرهنگ فارسی معین).
- مثل شیرازیها؛ با گفتاری تهی بالان و نازان. (یادداشت مؤلف).
|| قسمی انگور. (یادداشت مؤلف).

شیرازی. (اِخ) دهی است از بخش کهکیلویه ٔ شهرستان بهبهان. سکنه ٔ آن 180 تن. آب آن از چشمه. صنایع دستی آنجا قالیچه و گلیم و جاجیم بافی. ساکنان از طایفه ٔ چرام. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).

انجام شیرازی. [اَ م ِ] (اِخ) عبدالرضا از شاعران قرن سیزدهم است. (از شکرستان پارس بنقل فرهنگ سخنوران).

انجوی شیرازی. [اَ ج َ ی ِ] (اِخ) میرزا علی نقی آبله کوب فرزند میرزا محمد صادق شیرازی از شاعران قرن سیزدهم بود. (از مرآهالفصاحه، نسخه ٔ خطی کتابخانه سلطان القرائی از فرهنگ سخنوران).

قاسم شیرازی. [س ِ م ِ] (اِخ) از شاعران ایران است و منظومه ای در فتوحات امیرتیمور به نام «تیمورنامه » سروده است. (از قاموس الاعلام ترکی).

امی شیرازی. [اُم ْ می ِ] (اِخ) از شاعران معاصر شاه جهان بوده است. (از الذریعه قسم اول از جزء تاسع ص 96). و رجوع به فرهنگ سخنوران شود.

محسنای شیرازی. [م ُ س ِ ی ِ] (اِخ) از شاعران دوره ٔ صفوی است. از دوستان و ملازمان ملاصبوحی بوده و طبع شعری داشته است. (از تذکره ٔ نصرآبادی ص 383).

نکهت شیرازی. [ن َ هََ ت ِ] (اِخ) رضا شیرازی (آقا...)، متخلص به نکهت. از شاعران قرن دوازدهم است. او راست:
تا تو در آینه دیدی به منت لطف نماند
این ستم کاش که بر جان سکندر می شد.
(از مقالات الشعراء ص 819).

انجم شیرازی. [اَ ج ُ م ِ] (اِخ) حاجی احمدخان فرزند حاجی محمدعلی خان کرانی. از شاعران قرن سیزدهم است. (از تذکره ٔ شکرستان پارس نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ خصوصی سلطان القرائی از فرهنگ سخنوران).

1158